مقايسه دانشجويان دارای شکست عشقی با و بدون نشانگان بالينی در طرحواره‌های ناسازگار اوليه و الگوهای فرزند‌پروری

هدف پژوهش حاضر مقايسه طرحواره‌های ناسازگار اوليه و الگوهای فرزندپروری در دو گروه دانشجويان دارای شکست عشقی با و بدون نشانگان بالينی بود. روش: با روش نمونه­گيری هدف­مند و به­کارگيری پرسش­نامه افسردگی بک (BDI-II)، پرسش­نامه سلامت عمومی (GHQ-28) و پرسش­نامه چندمحوری بالينی ميلون (MCMI-III) 30 دانشجوی دارای شکست عشقی با نشانگان بالينی و 30 دانشجوی دارای شکست عشقی بدون نشانگان بالينی از دانشگاه تبريز انتخاب شدند و به پرسش­نامه­های نسخه کوتاه طرحواره يانگ (YSQ-SF) و محيط خانوادگی- فرزندپروری شيفر (SFPE) پاسخ دادند. داده‌ها با آزمون تحليل واريانس چندمتغيری (MANOVA) تحليل شدند. يافته­ها: يافته­ها نشان داد ميان طرحواره‌های ناسازگار اوليه و الگوهای فرزندپروری دانشجويان دارای شکست عشقی با و بدون نشانگان بالينی تفاوت وجود دارد (05/0p<). نتيجه­گيری: مي­توان از روی طرحواره‌های ناسازگار اوليه و محيط خانوادگی اوليه، شدت نشانه­های بالينی را در شکست روابط عاشقانه پيش­بينی و با رويکرد طرحواره درمانی به اين افراد کمک کرد.