بيمارستان¬ها به عنوان یکی از اولین مراکز پذیرش مصدومین به هنگام بروز بلایا، باید از آمادگی لازم برخوردار باشند. مطالعه با هدف تعيين ميزان آمادگي بيمارستان¬هاي شمال ایران در مواجهه با بلايا انجام شد.
مواد و روش¬ها: پژوهش از نوع مطالعات كاربردي است كه به شیوه مقطعي در سال 1390 انجام شد. در اين مطالعه كليه بيمارستان¬های آموزشی و درمانی وابسته به دانشگاه¬های علوم پزشکی سمنان، شاهرود، مازندران، بابل و گیلان(53بیمارستان) به¬روش سرشماري مورد بررسي قرار گرفتند. ابزار جمع¬آوری داده¬ها شامل پرسشنامه آگاهی¬سنجی مدیران(40سوال) و چک¬لیست¬ 141 سوالی بوده که به روش خودارزیابی تکمیل شد. تجزيه و تحليل داده¬ها توسط نرم افزار آماري SPSS و با استفاده از آزمون¬های آماری من¬ویتنی، کروسکال¬والیس و ضريب همبستگي پيرسون انجام شده است.
میانگین امتیاز آگاهی مدیران از وضعیت آمادگی در برابر بلایا (12/9±89/41) و آمادگی بیمارستان¬ها در مواجهه با بلایا (12/15±88/56) در کلیه بیمارستان¬های مورد مطالعه در حد متوسط بود. بین آگاهی مدیران و گذزاندن دوره آموزشی در زمینه مدیریت بلایا ارتباط آماری معنی داری(007/0P=) وجود داشت. کمترین امتیاز مربوط به حیطه برنامه¬ریزی کاهش خطرات ساختمانی(4/29±56/40) بود. بین آمادگی بیمارستان در دانشگاه¬های مختلف و حیطه¬های آمادگی در زمینه مدیریت برنامه حوادث غیرمترقبه(047/0=P)، برنامه آموزشی بیمارستان(019/0=P)، برنامه ریزی پشتیبانی خدمات حیاتی(005/0=P) و اقدامات بهداشت محیط برای مقابله با حوادث غیرمترقبه(001/0=P) رابطه معنی داری مشاهده گردید.
با توجه به سابقه وقوع بلایا در استان¬های مورد مطالعه و آمادگی متوسط بیمارستان¬ها، برنامه¬ریزی آموزشی برای مقابله با بلایا، مقاوم¬سازی بیمارستان¬ها و برگزاری مانورهای تمرینی در افزایش آمادگی بیمارستان¬ها نقش موثری خواهد داشت.
