سيانيد، آلايندهای سمی است که در پساب صنايع مختلف مانند آهن و استيل، استخراج ذغال سنگ، ساخت فلزات غير آهنی و آبکاری فلزات وجود دارد. با توجه به سميت بالای اين آلاينده، وجود آن در منابع آبی و پسابها، خطر جدی برای سلامتی و حيات موجودات زنده به شمار میآيد. جهت حفظ سلامتی افراد، کنترل غلظت اين آلاينده در حد استاندارد ضروريست. هدف اصلی اين مطالعه، بررسی کارايی فرايند فنتون در حذف سيانيد از محيطهای آبی بود.
اين تحقيق يک مطالعه تجربی است که در مقياس آزمايشگاهي و در سيستم بسته انجام شد. در طي انجام فرايند اکسيداسيون فنتون، اثر pH، نسبت مولی H2O2/ Fe2+ ، زمان تماس و تاثير غلظت اوليه سيانيد بر راندمان حذف اين آلاينده از محيطهای آبی، مورد مطالعه قرار گرفت. در تحليل دادهها از نرم افزار Excel استفاده شد.
سيانيد با غلظت اوليه mmol/L 0/4 در شرايط بهينه 4 pH=، نسبت مولی 046/0 = H2O2/Fe2+ (mmol/L 27/0 = Fe2+)، بعد از مدت زمان h 1، به علت عامل اکسيدکننده راديکالهای هيدروکسيل، حدود 92% حذف شد و با افزايش زمان واکنش، تغيير محسوسی در راندمان حذف مشاهده نشد. راندمان فرايند فنتون با افزايش غلظت اوليه سيانيد از mmol/L 4/0 به mmol/L 6/0 از 92 به 60% کاهش يافت.
نتايج اين مطالعه نشان داد، روش اکسيداسيون فنتون میتواند به عنوان گزينهای مناسب به هنگام طراحی و انتخاب روش حذف سيانيد جهت دستيابی به استانداردهای زيست محيطی مد نظر قرار گيرد.