آلوده شدن منابع مختلف آب آشاميدنی به نيترات میتواند اثرات نامطلوبی بر سلامت انسان داشته باشد. مشکلات موجود در استفاده از فناوری های فيزيکوشيميايي حذف نيترات، لزوم استفاده از فرايندهای دنيتريفيکاسيون بيولوژيکی از آب را که دارای کمترين اثرات جانبی باشند مطرح نموده است. هدف از انجام اين پژوهش حذف نيترات از آب اشاميدنی با استفاده از باکتریهای خودپرور رشد يافته بر روی بستر کربن فعال اصلاح شده با گوگرد عنصری در راکتور با بستر شناور است.
در اين مطالعه پس از اصلاح کربن فعال با گوگرد عنصری به عنوان بستر رشد ميکروبی و خالصسازی ارگانيسمهای دنيتريفاير اتوتروفيک، يک راکتور با بستر شناور در مقياس آزمايشگاهی مورد استفاده قرار گرفته و کارايی آن در حذف نيترات و ساير پارامترهای شيميايي آب نظير pH، نيتريت، سختی، کدورت و کل کربن آلی در غلظت نيترات ورودی mg/L 90 بر حسب ازت و در زمانهای مختلف هيدروليکی 53h/5، 94/2، 4/2 و 5/1 مورد بررسی قرار گرفت.
نتايج اين مطالعه نشان داد که زمان ماند هيدروليکی در راکتور با بستر شناور بر ميزان حذف نيترات تاثيرگذار بوده و زمان ماند هيدروليکی بهينه h 4/2 ساعت بوده است. در اين شرايط بالاترين ميزان حذف نيترات بيش از 98% و غلظت نيتريت در آب تصفيه شده کمتر از mg/L 1 است. همچنين ميزان سختی در آب خروجی از راکتور به علت استفاده از بيکربنات سديم به عنوان منبع کربن جهت رشد باکتریهای دنيتريفاير در مقايسه با سختی آب ورودی تغييری نداشته است. مقدار کدورت، کل کربن آلی و pH در آب خروجی از راکتور منطبق با استانداردهای کيفی آب آشاميدنی است.
نتايج حاصل از اين مطالعه نشان داد که امکان استفاده ازکربن فعال اصلاح شده با گوگرد عنصری به عنوان بستر رشد ميکروبی و منبع تامين انرژی به منظور رشد باکتریهای خودپرور در يک راکتور با بستر شناور جهت حذف نيترات از آب آشاميدنی وجود دار